Tuna’ya Bakarken Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Bu şiirin, hatırladıkça kendime kızdığım ancak önemli bir ders de aldığım bir hikâyesi vardır. O zamanlar için çok makbul bir edebiyat dergisinde de yayınlandığı halde bu şiiri her görüşümde bana Tuna nehrini ve mazimizi değil de yaşadığım bir pişmanlığı ve derin bir üzüntüyü hatırlatır. Şöyle ki; 2013 yılının mart ayında bir grup iş arkadaşı ile birlikte Almanya’ya bir seyahat için uçakla giderken Tuna nehrinin üstünden geçiyorduk. Ben de cam kenarında oturduğum için Tuna’yı uzun uzun seyretme fırsatı buldum ve hissiyatımı bu şiirle kaleme almaya çalıştım. Lakin şiiri giderken tam olarak bitirme fırsatım olmadı. Bir kaç gün sonra dönüş yolunda vakit bulunca yarım kalan şiiri tamamladım. Sonrasında bu şiiri aynı seyahatte bulunduğumuz arkadaşlarımla paylaştım. Zülfü yâre dokunmamak için hadisenin ayrıntısı ben de saklı kalsın ama bu basit paylaşımdan dolayı anlam veremediğim ve canımı çok sıkan bazı tepkilerle karşılaştım. Şunu fark ettim ki bazen sizin çok normal gördüğünüz bir davranış başkaları için farklı anlamlar taşıyabilir ve hatta sıkıntılı sonuçlar bile doğurabilir. İnsanların kendilerine göre değer yargıları vardır ve sizin için ne kadar anlamsız olursa olsun birileri onlara hiç aklınıza gelmeyen başka manalar yükleyebilir. Çok sevdiğim ve hayran olduğum İoanna Kuçuradi’nin ifadesi ile “değer” ile “değer yargısı” çok farklı kavramlardır. Bazen doğru zannettiğimiz değer yargılarımız gerçek değerlerin önüne geçebilir ve değerimizi düşürebilir.