Tuna nehrine düşen anılar

Yüzümüze bile bakmadan, geçip giden yılları hasretle anarız.
Ne kadar çok şey yaşasak ta, yaşayamadıklarımıza yanarız…2001 Budapeşte Kahramanlar meydanı.Macaristan.

----------------------------------------

Duymuşsundur
Farklıdır benim Anadolu mun çilesi kahrı

Sanki masmavi gözlerinden akıyor
Bizi birbirimizden ayıran o Tuna nehri

Ben yüreğinde şiir tüten bir adam

Sen saçlarında sonbahar yaprakları savrulan
Sarılara bezenmiş bir kadın

Dedim ki ona
Sen başka baharların
Başka toprakların kızısın
Hatta dinimiz dilimiz bile
Göz göze gelmekten korkar

Beni ezan sesleri uyandırır
Seni kilisenin çanı
Çok şeyler yaşadık
Hepsi Tuna nehrinin ötesindeki
Bana bu şiirleri yazdıran
Bir ömür unutulmayan acı bir anı

Mesela sen
Alplere doğru
Kuşlar göç ederken doğmuşsun
Bense sultan dağlarının eteklerinden
Düşmüşüm bir haziran sabahı

Anlamadım
Zaman
Umarsızca nasıl geçip gitmiş
Yaşananlar ömrün derin çukurunda
Bitmiş

Hatırlar mısın
Sana köylerimizdeki evleri damları anlatmıştım
Demiştim yürekleri çelik yuvaları kerpiç

Ben çok içtim bu hasrete
Gözleri mavi kadın
Birazda sen iç

Bir şey öğretti bu hayat bize
Sadece yaşananlar kalıyor

Gerisi kocaman bir hiç…