Tuna Güzellemesi Şiiri - Nihat Malkoç

Nazlı Tuna, ak Tuna; suyuna kan karışır
Türk’ün asil ruhundan özüne can karışır

Öz kardeşinden uzak, kalmışsın yâd ellerde
Hicran nağmesi gibi adın gezer dillerde

Akışında saklıdır acının bin bir rengi
İlk göz ağrım Tuna’nın yoktur dünyada dengi

Mehtaplı gecelerden ay ışığı süzülür
O mahzun akışını gören her Türk üzülür

Maziye bir bakıver, anlat gördüklerini…
Düştük çile payından, sefa sürdüklerini

Okyanuslar birleşse yangının söndüremez
Cihan kıyama dursa yolundan döndüremez

Kim silebilir seni, alnımızda yazısın
Hicran yüklü nağmesin, yüreklerde sızısın

Kaç kez üstünden geçti Osmanlı’nın atları
Kartal bakışlı nefer, rüzgârdan kanatları…

Neler anlatır neler, dile gelse ak sular…
Zalimlerin üstüne bir gün döner pusular

Bizi ayrı düşüren kor ateşlerde yansın
Göğüs kafesimizde canımdan içre cansın

Kalk o kirli döşekten, yatağına dön Tuna! ...
Yeniden doğmak için gün misali sön Tuna! ...

Hicranın ateşiyle her ne varsa yak gitsin
Zamanın oluğundan nazlı nazlı ak gitsin

Mavi berrak suların süzülsün kuğu gibi
Salın git rüzgârlarda ecdadın tuğu gibi

Rüyalarına girsin hilal bıyıklı nefer…
Gönüllerden gönüle başlasın seyr ü sefer

Sanma unuttuk seni gurbetteki vatansın
Kansın damarımızda, yüreklerde atansın