Beni bir konçerto vurdu balam
Ayışığında, güzün
Sular yürüdü Tuna`da
Karşı kıyıda biri güldü
Yaralı ceylan bakışıyla
tüyleri ıslak
İnsandı, güzeldi gözleri
kan gibi ılık
Yaşamaya çağrı doluydu
Sonra zaman durdu
Kesişti bakışlar, gülüşler, eller
Herkes kendi sireni oldu
İnsanlar insan insan soluyordu
Gülüşler insan insan gülüyordu
Değdikçe gotik çan sesleri
Yalnızlıkları
yerle bir ediyordu
Tuna da ay ışıyordu
Sonra erken doğdu sabah
Uyandı hayat, tıfıl, sevdalı mahmur
Gerindi tarlalar güneşe doğru
O tarlalar bilmemki neden yurdumdu
Çitsiz, sınırsız
Alabildiğine herkesin
Kıyasıya ortak
Buğdaydan sonra mısır
Mısırdan sonra yulaf
Yulafdan sonra burçak
Hale Koray
1978 Ağustos, Köstence
Kayıt Tarihi : 24.4.2009 21:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!