kulak ver,
konuşamıyor şimdi,
dinleyecek birşey olmasada,
sanki seni gösteriyor ince parmakları
bir söz bekleme,
oysa daha az önce iniltilerle anlatıyordu herşeyi,
Ellerimi üşütüyor bu duvarlar,
mıhlanıp kalmışken zaman aynamda,
fotoğraflar canlanmayı bekliyor,
hala aynı güzelliğiyle.
Bir köprü çekilmiş sensizlikten,sensizliğe
tam ortasında birikiyor dizeler ve boğuklaşıyor
Yetişirmi dersin ellerimiz yıldızlara,
güneşi söndürdüm,
hükmedebilecekmiyiz yağmurlara,
kapatmadım,rüzgarını bekliyor ruhumda ki o yara
ihtiyacı olmayacak aksinin aksime
bir köprü olalım cennetten ceheneme
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!