Tuna Şiiri - Mehmet Öztaylan

Tuna yüzyıllardır kan ağlar, yas çağlar
Tuna, her yaz başına kara bir eşarp bağlar
Türk süvarisinin nal seslerini anarak
Tuna, viran olan Türk Mabedine ağlar

Çağlara mana katan gür ve içten bestesi
Gamın alasını vehmeder ah çekişi, nefesi
Diline doladığı şarkıyı mahveder Karadeniz
Tuna yılların sedası, Balkanın vefalı bendesi

Çıkarken zorlu yokuşları, şimşekler kalbini hatıralar
Tuna her nefeste, elemin kasveti rengini paralar
Verir paydos zilini, uzakta kabaran hırçın deniz
Tuna, imdat sedasıyla ak sayfaya kara kartal karalar

Senelerin kattığı yorgunluk, Tuna yıllanmış şarap
Canlanır hayalinde mutluluğa banmış binlerce serap
Aldırma Tunam ne sen aşabilirsin dumanlı dağları
Nede nasip eder seni bana kahhar olan yüce Rap

Senin sonundur karalara bürülü acımasız bir deniz
Benim kaderimse çekilmek tarihten bırakmadan iz
Kahretme Tuna yılların verdiği hasret ve özlemle
Benim yazgım ölümcül sızı, seninkiyse kahpe çeyiz

Üfürsede Yaradan birlikte çileli ruhumuzu
Acılara gark etti yıllar, kesti kader yolumuzu
Sadrına zarar gelmesin, yıllar acı kasırga
Tuna Türkün Balkana kalan şanlı rumuzu

Kehkeşanlara kaçmış yılları an kara kanlar çağla Tuna
Ne sen delebilirsin dağları, ne bende çıkacak yüz var karşına
Geceleri yarar mı yine çılgın kahreden fevayran
Çalınır mı ara ara hüzne bezeli duam kulaklarına

İndirir kat kat topraklar anılara heyelan
Tuna, sensiz sabah tezat gece kan
Uzaklardan ara sıra fısıldanır meltemin
Tunam, çakallara köpek oldu ihtiyar arslan

Tuna hasretin sızılara akıtır koyu dem
Tunam hasretim, Tunam özlemim boralı ahdem
Kasırga gibi çarpsın yüzüne hüzne belenen dilim
Tuna sersemletici şaheser, yüzyıllara kattığım matem