Tuna Şiiri - Resul Duman

Dün gece gökyüzünü şöyle bir seyre daldım,
Hayaller aldı gitti, Tuna’da abdest aldım.

Nerede hani şimdi Tuna’ya kanını katan?
Yarın hakkını arar kefensiz yerde yatan.

Tuna öksüz akıyor, bağrını yırta yırta,
Sanki kavuşmak ister denizden “Anayurt”a.

Her vardığı mekâna can verir canlandırır,
Tuna’nın bu akışı gözyaşını andırır.

Seni mahzun gördükçe, gözyaşım durmaz akar,
Ye’se düşme ey Tuna’m, bir kurtarıcın çıkar.

Sanma ki gören yoktur senin üzgün halini,
Omuzumda taşırım ben senin vebalini.

Yeni bir ordu kurduk, ihlâslı, iman dolu,
Seni kurtarmak için çırpınır Anadolu.

Önce birlik kurulsun, Müslümanlar el ele,
Ey Tuna’m, Mavi Tuna, sen biraz bekle hele.

İlk sıra Mescid-i Aksa, Kudüs içimde yara,
Ondan sonra elbette, sana gelecek sıra.

Düşmana fırsat verme, sen yine gururla ak,
Kurtuluş günü yakın, onu Rabbime bırak.