Tümsek Şiiri - Muhammet Üresin

Gelmiyor birkaç gündür terasa alıştırdığım o martı bile çekip gitti
Değişmiyor yüzyıldır bu yasa neyi çok seversen ilk o terk ediyor seni
Dönüşüyor hemen her düş bir kabusa oysa düne kadar ne güzeldi hepsi
Ermiyor hiç öyle muradına sabreden o yalnızca bir züğürt tesellisi

Gün olur devran döner dedikçe solar yürek ama ne devran döner ne giden
Dağ olur zaman geçtikçe ufacık bir tümsek bile korkar gözün heybetinden
Her olur olmaz söze alınıp kırılıp ağlarsın kimseye belli etmeden
Çığ olur bir an gelir sustukların büyür içinde boğar seni dinlemeden

Bana bunu yaşatma lütfen çık gel nolursun sen de o martılar gibi olma
Daha fazla uzatma alenen söv yüzüme bağır çağır ama öyle susma
Bu nasıl bir kuşatma yokluğun çelikten bir el gibi kenetli boğazımda
Karaya ulaşmama bir kulaç var ama sen yoksun denizimin kıyısında