Tümleç Şiiri - İbrahim Ünlü

ya yalanı ellerimde tutuyorsam?
saçlarına dokunduğumda
boyası dökülürse aniden?
dudaklarını öptüğümde
ruj tadındaysan ya?
ağzımda kuruyan bir ıslık,
hiçbir türkü tatmin etmez sılamı.

ya bileklerini keserse yalnızlığım?
ellerini tuttuğumda
terlemiyorsa parmak araların?
kurguladığın hayat
devrik bir hayal kırıklığıysa ya?
kulaklarımda akislenen bir sözcük,
hiçbir gramer bulamaz sevdamın tümlecini.

ya ihanetini koynumda sakladıysam?
sana baktığımda
kırık bir aynaysa yüzün?
düşündüğümde seni
Olmadığını anlarsam ya?
kara parçalarına koşan balık,
hiçbir okyanus yargılayamaz kulaçlarını.

ya mezarlara taşırsam suskunluğumu?
tesadüf geldiğimde
düşüyorsa gerçek masken?
elimde kalan son kasveti de
uluorta harcıyorsam ya?
ipe dar gelen boynum,
hiçbir imam tekmeleyemez sandalyemi.

ya kendimi kaçırırsam kendimden?
bir gecekondu semtinde
vergiye bağlanırsa çocukluğum?
öptüğüm ilk kız gibi
ansızın ağlamaya başlarsam ya?
içimde hüznün su birikintisi,
hiçbir çarşamba kaldıramaz selimi.

ya sen yoksan bu sevda yoklamasında?
ismin anıldığında
başkası tarafından seslendiriliyorsan?
imzan taklit ediliyorsa
haybeden bir anın hayali ihracıysan ya?
ölümü kendi elinden olacak azrail,
hiçbir metal erimez bu soğukta!

ya neşter bir ihanetle mesul tutulursam?
aklımla sarmalaşan
kurvatörün denklemi çözülemiyorsa
hangi mefhun beni kandırabilir?
aparat muhabbetlere stabilize edilemez kan grubum!
nerde portatif bir ay ışığı görsem
ben hemen orada küçük bir gel git oluyorum.
sonrasında yalana tutuluyor dilim
ellerimde bir yanlışın kelepçesi…

sen yanımda ne kadar yoksan
ben o kadar sensizim!