Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
acizane kelimelerime yaptıgınız güzel yorumlarınız için teşekkür edrim
Doğrusu 'sustum...' Susmak değil belki sadece, 'sessizliğimi dinledim' desem daha doğru sanırım...
'Herkes yetim kalabilir bir gün...'
Çok doğru bir tespit... Hiç kimse anasıyla, babasıyla bir ömrü tamamlamıyor çünkü... Hele 'yetim', hele öksüz doğanlar veya kalanlar... Kim anlar ki onlardan başka 'sıcak bir kucağı', okşanan saçlara değen elin yumuşaklığını, çaresizliği...
Mükemmel bir hissediş... Oldukça 'insancıl, sevecen' bir yüreğin sesi...
Kutlarım sizi Fazilet Hanım...
Dünya annesi
Ay babası
Tüm yıldızlar çoçukları
Güzel bir şiir.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta