Tüm suçlarımı sırtıma yükleyip,katran karası gecede ayrıldım şehirden,
Cebimde resminle,ismin hep dilimde,attım kendim trene.
Bir garip uzaklıktı gittiğim yer sonu olmayan kızıl bir hikaye,
İlk adımlarımda aldım kokunu,
Göremediğim cennetinden.
Yolun yarısına geldik ve ben,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta