Tüm suçlarımı sırtıma yükleyip,katran karası gecede ayrıldım şehirden,
Cebimde resminle,ismin hep dilimde,attım kendim trene.
Bir garip uzaklıktı gittiğim yer sonu olmayan kızıl bir hikaye,
İlk adımlarımda aldım kokunu,
Göremediğim cennetinden.
Yolun yarısına geldik ve ben,
Hislerim doğrultusunda gülüşünü nakşetmedeyim zihnime…
Çok yalnızım daha çok yalnız kalacağım yere giderken,
Neden yapamadım,sen beni ben de seni çok severken?
Çok soru sordum,yüreğim yorgun,acımamalıyım kendime…
Kayıt Tarihi : 28.12.2004 23:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!