Bu gece yalnızım anne
Bir Allah’ım var bir de silahım,
Zifiri karanlığın tam ortasında
Güzel ülkemin karlı dağlarında
Soysuz teröristin kahpe bakışlarında
Vatan için can verilen bu topraklarda
Yapayalnızım anne.
Korkmuyorum anne…
Yıldızların altında, ayın ışığında
Namlunun ucunda, merminin karanlığında
Kayaların arasında, tipinin ortasında
Seni görüyorum anne.
Ve düşünüyorum karanlıkta
Seni benden ayıran sınırların
Bir daha birleşmemesinden,
O namert vuslatın
Hiç bitmeyecek olmasından korkuyorum anne.
Ayrılık acısıyla olsa gerek,
Bir an sana kavuşamam diye
Bütün ayrılıkların beynine
Bir kurşun sıkasım geliyor anne.
Bensiz geçen uykusuz gecelerin,
Gözyaşı dökerek yiyemediğin ekmeğin
Yüreğini bir sırtlan gibi kemiren ayrılığın
Seni yıkmasından korkuyorum anne…
Vuruldum anne, vuruldum
Kanım akıyor yüreğimden damla damla,
Uzandım gül kokulu vatan toprağına,
Gülümseyen gözlerini görüyorum ufuklarda,
Tabutuma sarılıp sakın ağlama anne.
Beni soracak olursan anne,
Senin için cennet bahçelerinin
En nadide çiçeklerini topluyorum.
Az daha bekle anneciğim,
Hz. Peygamberin atı
Burak’ın üzerindeyim
Geliyorum…
(04.03.2008)
Güven AkçaKayıt Tarihi : 18.1.2017 13:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Dağlıca baskınında şehit düşen 22 askerin hatırası için yazdım.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!