En çok
Var ollmayı sevdim hayatta.
Yok etmeye çabalasa da zaman
Görmese de kimse
İçimde büyüttüğüm cevhere
İnanmayı seçtim tüm kalbimle.
Nasıl ki
Her güzel şeyin
Bir sonu var deseler de;
Karanlık gece ardından
Doğan güneşe,
Fırtına sonrası sessizliğe,
Kış ardından gelen
Bahara inanmayı seçtim.
Karıştım gerektiğinde
Kavgaya tüm bedenim ile
Ruhum yerinden çıkarcasına.
Yüreğimi koymaktan
Çekinmedim ortaya
İsterse pare pare olsun.
Fırtınalı bir günde
Uçurtma uçurmaya çalıştım.
Düşünmedim hiç
Ya tellere takılırsa
Uçacağından emindim.
Salıverdim ipi alabildiğince.
Kalamazsın dediler insanca!
Neslin çoktan tükendi,
Herkes kuyu kazmakta.
Gülüp eyvallah dedim
Sizin tercihiniz
Ben İNSAN kalacağım.
Kıs kıs güldüler
Alay ettiler hatta,
Belki enayi dediler.
Kulak asmadım, söylenenlere
Önüme bakıp
Yolumda ilerlemeyi seçtim.
Ve dedim ki onlara
Bu hayat benim
Ben de varım.
Üstelik
Tüm kalleşliklere inat!
Varsın sahte olsun yaşam.
Ben gerçeğim ve varım
Tüm sahteliklere inat....
Kayıt Tarihi : 7.1.2021 10:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!