Yok mu bir çıkış yolu, dibe mi vurdum?
İki ucu olan o pis değneğin ortasında mıyım yoksa?
Tüm renkler gri şimdi gözümde, mutluluk, umut unuttum bu duyguları.
Hak etmiş miydim yoksa söz mü dinlememiştim?
Küçük bir çocuğum şimdi en sevdiği o oyuncağı elinden alınan.
Gidecek yer kalmadı, başvurulacak çare yok.
Terk edişlerin dönüşü, ümitlerin söndüğü yerdeyim, elveda sevdiceğim…
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bazen kararır gökyüzü, şimşekler çakar yüreğimizde herşeyin bittiği andır sanırsın, gri olur kara olur tüm renkler kalmaz yaşam isteği başını yastığa koyduğunda uyanmak istemezsin lakin ne gariptir ki ölmezde genede bu halınle yaşarsın!..
Kutluyorum harika dizeler!..
Hepsi hayata dair duygular ama ümit asla sönmesin... Renkler hep orada...
Saygılar ufuk kardeş
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta