Tüm insanlar mı bencil? Yoksa herkes bana mı düşman? Ben de hissediyorum. Herkes üzerime üzerime geliyor. Sanki olmayan 1 gram mutluluğumu da kıskanır gibi. Alın. Alın o da sizin olsun yeter ki üzerime gelmeyi bırakın. Kabuslarım bitsin. Ağlayışlarım. Yoksa tüm bu kabuslarım bitsin diye mi ıslanıyor yanaklarım? Çok ilginç. Kalp ritmim düzensizleşti. Kalbim de ağrıyor, aynı başım gibi. Anladım. O da yalnız kalmak istemiyor. Sorun yok, dayanırım ben. Alışığım ağrılara, uykusuzluklara. Sadece, yalnız kalmak istiyorum. "Yalnızlık Allah'a mahsus" diyorlar. Doğru. Ama ben zaten yalnız değilim ki. Ailem var ve sevdiklerim. Artık anladım, yeni birileriyle tanışmak sadece bir hata. Her insanın içinde çıkarcılık var. Boşa konuşmuyorum. Öyle bi sarstı ki hayat beni, bu yaşımda mezunum artık hayat okulundan. Şimdilerde de öğretmenlik yapıyorum hayat okulunda. Her öğretmenin dediği gibi, ben dersimi anlatırım dinleyen anlar dinlemeyen bu sınavdan(hayat) kalır
Şamil AkayKayıt Tarihi : 17.1.2015 19:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şamil Akay](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/01/17/tum-insanlar-mi-bencil.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!