Tüm İmkansızlıklara Rağmen

Seni bıraktığım ilk gün gibi,
Yanan koca bir ateş içimdeki.
Sensiz yaşanan bir sevda benimkisi…
Yetim çocukların göz yaşıyım şimdi.

Ah güzelim ah!
Sensiz de olsa,
Sevmek vardı seni,
Yaşanılmamış her sevdada.

Arada bir görmek de yeterdi şu garip gönlüme,
Bir bakış yeterdi.
Ama ne gariptir ki,
Yıllar geçmesine rağmen,
Hala ordasın işte.
Hiç eskimeden yüzün,
Ve hiç bozulmadan bu hüzün.

Kenar mahallenin yitik aşkı,
Ve söylenmeyen gariban bir şarkı…
İşte tüm hikaye bu aslında,
Yazılmayan şiirler kitabında.

Rüyalarım görüyorsa hala dipdiri seni,
Hala rengin solmamış…
Üzerine vaat edilen umutlar kaybolmamış…
Ümitsiz değilim yıllar geçse bile,
Sensiz değilim başkasının olsan bile.

Bir ayrılığın anatomisi,
Bir bitişin ilk sinyallerini gönderdiğin kalbim…
Ve her şeyde seni isteyen şu kırık gönlüm,
Sensizliğin ardı sıra onu da topraklara gömdüm.

Tüm imkansızlıklara rağmen,
İçimin nehirlerinin peri kızı…
Sen, gönül bahçemde açan gülüm,
Sensizlik ve yıkıcı ve kırıcı ve kahredici bir akşam yine,
Her yerde, herkes, her şeyi söylerken,
Ben anıları susturdum,
Ben sana sustum…