Tum Gelinlere Şiiri - Erbil Kutlu

TÜM GELİNLERE

Döndün mü hiç sen sözünden?
Gördün mü hiç sözünden dönen?
Adem’den olma, Havva’dan doğmayız;
Dönmüşsündür birgün, biryerde sözünden, kardeşim.

Hep güleceğim deyipte, ağladın mı hiç?
Çılgınlık yaparken, utandın mı hiç?
Aşka inanmaz iken, sevmedin mi peki?
Bunları yapmamış olur muyuz be kardeşim! ...

Yaptıklarından, elbet pişman olmuşsundur,
Tatillerde, sorunlarınla boğuşmuşsundur,
Son şanslara hep bir yenisini eklemişsindir,
Bunları sen değil, hepimiz yaparız, bilirsin kardeşim.

Zamanı ve sözcükleri geri almak imkansız değil mi?
Birilerine kahraman olmak şevk ister değil mi?
Müzik aleti çalmak inat ister değil mi?
Anyaya değil, Konya’ya yollan kardeşim.

En sevdiğin kişiyi örnek alır mısın kendine?
Çimenlere uzanıp, göğü seyreder misin öylesine?
Hayaller kurup, kaptırır mısın gerçeğin aksine?
Kaybetmek en kısa yoldur, hazırlıklı ol kardeşim.

Üç günlük dünyayı mantıkla yorumlama,
Ne sen, ne ben olmadık, olamayız asla mükemmel,
Hep başkaları değil, bazen sende suçlusun ama,
Her an herşeyi yapamazsın, bunu baştan kabullen kardeşim.

Ya işte böyle Erbilim, sen soyutsun, ben somut,
Akıl çok bende, al sende nasiplen güzelliklere,
Bomboş geçirdin bir ömrü, riya alemlerinde,
Dünya gerçek, sen yalan olmuşsun o vakitlerde,
Açıp bir kitaptan kültür edinmemişsin kardeşim.

:2000: