TÜM ÂLEM SENSİN
Nasıl dünya olur, bir insan dersen,
Elbet öğrenirsin, bir kulak versen.
Yalnız dünya değil, sensin tüm evren.
Güneş ve yıldızlarla, doludur çevren.
Fotosentez senin, sayende olur.
Tüm âlem hayatı, saçında bulur.
Yeryüzündeki her, orman saçındır.
Ruhuma bil ki tek, ferman saçındır.
Sonra gözlerin var, nurdur âleme.
Şiirler yazdırır, gözler kaleme.
Gözünden yaş aksa, bir damla eğer.
İnan bir damla yaş, deryaya değer.
Canını sıkarsa, bir dem bu adam.
O dem bu adama, helâldir idam.
En içten sözler hep, yâre aittir.
Gönlümdeki yâre, Rabbim şahittir.
Maksat sensin sana, koşan benim yâr.
Âşıkları bir bir, aşan benim yâr.
Narı nur etmene, şaşan benim yâr.
Padişahım sensin, paşan benim yâr.
Nasıl olur deme, sensin tüm âlem.
Sensiz geçen bir ana, en büyük elem.
Mustafa EROL
27.OCAK.2016/ Saat: 23.42
Manavgat / Antalya
Kayıt Tarihi : 27.1.2016 23:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!