Tuluk Çavuş Şiiri - Kemal Alkurt

TULUK ÇAVUŞ
Açar badın kapısını salar bayıra ses verir mevla kayıra
Analı kuzulu yirmi baş, sadık yoldaşı karabaş
aşarlar Adile kıranından yaylıma

Kara lastik yün çorabı belinde tekli tabanca
Heybesinde öteberi yaslanır kuzutşı’na
tuz yalatır koyunlara obanın çepnisi çavuş
Alır kavalı heybeden bir gayda vurur inceden
tüttürür muş sarmasını Zifir tüter tuluk çavuş

Tuluk ayşe köyde yaşar o’nculeyin o da yalağuz
Gününü dün eder bu dağlarda, yarını bu gün
yaş ilerler bel eğilir dene tükenir gün eğilir
Kim kazık çakmış ki yalan dünyaya

Şaşaalı bir komşu düğününde vururken davullar
Çıkar son yolculuğuna kimsesizliğin
Ertelemezler düğünü tuluğum garip diye
Dinler musallada çok sevdiği sesini son kemençenin

Fotoğraf