Tulu Şiiri - Salih Fevzi Akın

Bir taraf zulüm, bir taraf düğün olmuş
Tulua ermeden önce gece, zifire durmuş
Kan revan götürürken cihanın her bir yanını
Zalimler kahraman, mazlumlar horlanan olmuş

Anaların haykırışı yüreklerde yangın
Ruhu cansız bebeğine kapanırken baygın
Kadehi kırılsın, sadece izler kudretli
Bilmiyor ki başına geçer saklandığı mabedi

Anlamaz yaşamayan, zulmün zerresini anlamaz
İnsan nedir, insan kimdir? İşte keşmekeş
Herkesin fikri var ama efkar-ı am bedbaht ve keş
Toz dumanken ortalık, bedenler bedbin ve leş

Hangi biriyle başa çıkabilir aciz başım
Habersizse yaptığından, bikes kardaşım
Alemde koca koca mamur edilmiş binalar
İçinde ahkam kesen hodgam zavallılar
Biz gariban, harap bitap yaratıklar
Bir güneş doğsa, aydınlansa bezgin ruhlar

Güneşin doğuşunu hep geceden bildik
Yazık ki biz hiç güneşi göremedik
Varlığın harikasını bizar bekledik
Heyhat cezbeden nameyi besteleyemedik

Dünya beyhude çalarken yanlış kapıları
Hala şaşkın ararken hakikat anahtarını
Hodbin gözler önünde bir avuç kederli
Yeşertiyor susuz çölde, en nadide filizleri

Gün gelecek, gövdesinde doğrulacak filizler
Dal budak meyve verecek çekirdekler
Kokusu, rengi yediveren saracak her bir yeri
Toprak bereket, gök rahmet fışkıracak

Nihayet açılacak gökkubbenin penceresi
Dizlerinde görünce emrine ram gençleri
O vakit diyecek, şimdi devran sizindir
Özlenen sabaha, gün tulu edecektir

Artık sükut bozulacak lal dudaklardan
Melekler yeniden inecek göğün bağrından
Ruhi revan arzı endam edecek tuludan
Ve hicran silinecek, yavrusuna hasret analardan

25.03.2009/HJK