Tüllenen Bir Siliniştir Bu

Bitişi sancılıyorum,
kasvetin ıslanan bir tek noktası yok artık,
yokluğun,
kupkuru bir yakarış artık.

Neden mi? Niçin mi?
Deşelemektesin, karanlık yok oluşumu,
bütün sorularının cevabını son tekbirimde alırsın...

Deva kalmayınca bükülen boyuna,
kurumuş toprak yoldaş artık boyuma...

Sığındığın o geniş omuzlu sığınak var ya!
Bu son fırtınada yıkıldı,
harabe bir uğrak yeri artık be GÜLÜM!.

Vuran ve vurulanların
son yudum hayatı içtikleri
kırık bir şişede kanıyor artık
dirildiğin o kefilsiz gözler...

Açacaksın,
örtülü bakışlarını,
örtünen beyaz yorganıma.
Çağıracaksın,
kimsesizliğimi, yalnızlığımı ezercesine;
ama
yankılanınca sessiz sedasız çığlığın,
gözünde bir damla hüzün olup
akacağım, bir bez mendile...

tüllenen bir siliniştir bu,
kapanan her gözde...

Açılan bir gülüşüne adanmış olarak
kilitli kalacak biterken yitmeyen sevgine...

kandırmıyorum,
kana kana yaşıyorum yokluğunu
kan sıcaklığında...

Hayat,
bir yudumu çok gördü senden bana,
dilimde kalan
son acı sevda...