Kimseden kaçmadım ben
Kendimden kaçtığım kadar
Cesurum,savaşırım düşmanlarımla
Yeter ki, yeter ki düşmanlarım
Beni benimle bırakmayın
Sevgide körlük ne demektir kimse bilemez
Bir bakmışsın yeşil ışığın yanmasını beklerken, körleşmissin
Sonra
Kör olduğunu unutarak daha ne kadar yol katetmen gerektiğini görmek için başını çevirdiğinde
Önünde aynı delinmez boşluğu görürsün
Sevgi şimdi senden çok uzaktadır
Ben geceleyin denizin üstünde
Parıldayan aydınlık
Sen ay yükseldikçe derinlere inen karanlık
Ben denizin üstünde
Sen şakrak uçan martı
Sen denizin dibinde
Sen uykusuzluk nedir bilirmisin
Gecenin o zifiri karanlığında
Uykusuzluktan kıvrandın mı hiç
Hiç geç kalmanın hazin gözyaşları süzüldümü yanaklarından
Keşke dediğin hiç bir şey yaşamadın mı sen
Keşkeler sürükleyipte seni
Dostluğu,aşkı ve ihaneti gördüm
Alev alev yanan gözbebeklerinde
Şu yalan ve kahpe dünya üzerinde
Yaralıydın yalan bir sevda çemberinde
Kanlı akan gözyaşların hala yanaklarındaydı
Gururunada yediremezdin aslında ağlamayı
Çiseler gözyaşlarım ağır ağır
Karışır gider yağmur damlaları arasında
Bugün yine sensiz günlerden biri
Feryat feryat kanıyor içim
Derinlerde dinmek bilmeyen bir acı
Alışmak kolay değil öyle bir anda
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultu başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar nede yastık
Sarıp sarmalanıp yatarsın yatağa
Hatırlar gibiyim çoçukluk günlerimi
Başım göklerde ayrı ayrı seyrederdim yıldızları
Kuşları,mehtabı
Karanlık bulutların gölgesi altında
Karanlık umutlar üstüne söyledim isteklerimi
Bir gün o karanlık bulut sarı verdi çepeçevre
Büyümeyen çocukluğum başlarken
Çocukluğumu yaşatıyorsun
Yanlızlığımca seviyorum seni Nice uzaklarda olursan ol
Ölümümce yakınsın bana
Büyümeyen çocukluğum biterken
Çocukluğumu öldürüyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!