Tül pus nem Şiiri - Necdet Arslan

dense ki birazcık mola
kalınır bir elin parmakları kadar
o melodide

etkisi yontulmuştur son demlerin
deniz kıyıya sema kenara siner
suçüstü yapılır aşklar
sen kapımdasındır
bendesindir

başucuma koy sesini
dem’sizliğin sönmüş bir ocağa
dönüşmesinden korkarım
herhangi bir trenin
istasyona yanaşması gibi
soluk soluğa sokul
içime

kime diklensem
bilirim senin yüzünden
haksız olduğumu
ayrıksı değildir gerçi huylarımız
şeker şerbete mi batırdın dudaklarını
teğet geçmiyor ,ürpermiyor
ah bu deli tayları andıran duygularımız

narın yüzeyi gri
dinmese bu gül yüzünden düşen serpinti.
minyatür bir gülücük yontsan bana
izinsiz dolduruversen kadehimi

bir kez daha
dengemi boz bu gece
tensizliğe kapatma gözlerimi