Tükürüğümüzü Yuttuk Şiiri - Halil Türkoğlu

En son tükürüğümüzü yuttuk
Yuttuk,
Ağzında sokakları, geceyi
Adımımız koyuydu,
Sadece bizden kaynaklı
Koştuk,
Neticesi yoktu.
Yağmur yağıyordu
Islanan düşlerimize...
Boşalan göğe karşılık, yeryüzü dolu
Dibine vurdu gök,
Bir şehirde hayal oldu.
Sanki biz her demire bilenmiş miyiz?
Demirin tozunu yuttu!
Kirlenmiş, pas tutmuş bir gençlik miyiz?
Vuran biz mi hayale karıştık yağmur mu?
Yağmur yağıyordu.
Islanmasın diye
En son tükürüğümüzü yuttuk.
Bu şehirde böyledir işte
Ne sen diptesin,
Ne ben yüzeye vurgun
Ne diye koşmaktayız o zaman
Ne diye bu yağmur,
Bu ıslaklık, bu aman.