Tükürmek Geliyor... Şiiri - Süleyman Saylan

TÜKÜRMEK GELİYOR...

Söyledikleri
Küçük beyinlerine sığmayan insanlar;
Bakarlar
Dar, dar,
Dardır yürüdükleri yollar,
Çıkmazdır sokaklar...
Kıpırtısızmış gibi duran bunlar;
Yampiri bir yengeç kurnazlığıyla,
Akrep gibi sokarlar
Sinsice,
İmansızca...
Hep çıkarlar çıkmış
Sırtı görünen buzullar gibi,
Suyun yüzüne.
Suyun altında neler var, daha neler;
Çalışmadan kazanmak,
Yorulmadan yükselmek,
Yemek, içmek, eğlenmek
Hırs olmuş çoğunda...
Çalması, çırpması caba...
İkinci binin simgesi;
“benim ne çıkarım var bu işten,
Kazancım ne? ”
Olsa gerek.
Tükürmek geliyor içimden,
Yüzlerine, yüzlerine...
...
Anlatamam yüreğimde çıkan yangını;
Yüreğim tutuşmuşsa yanacak,
Yanmalıdır üstelik.
Bunu anlatmak zor;
Gücüme gidiyor anlatamamak,
Anlayan kalmadı.
Sinelerinde karanfiller açmışsa yarimin,
Öğrendik kokusuyla yetinmeyi,
Koparmak gerekmez illa ki.
Elini tuttuğumda içimi saran,
Beni depremlere götüren sıcaklık
Yetiyor bana.
Yıkılacaksam;
Bırakın bu depremlerle yıkılayım.
Kanayacaksa yüreğimde
Saniye görememenin özlem yüklü yarası,
Karışmayın, kanasın.
Bu yaranın umarı
Sevgilimin dudağındaki baldadır,
Yarama sargıdır saçları...
Sevmeyi ucuzlattılar oysa;
Aşkı üç kuruşa sattılar.
İkinci binin simgesi;
Çalışmadan kazanmak,
Yorulmadan yükselmek,
Yemek, içmek, eğlenmek
Hırs olmuş çoğunda...
Çalması, çırpması caba...
Tükürmek geliyor içimden,
Yüzlerine, yüzlerine...

Süleyman SAYLAN
Ankara, 04 – 05.01.2001 Saat: 23.50 – 00.15