Tüküreyim Şiiri - Olgun Albayrak

Bir meçhule gidiyor, koca dünya kaygısız
Kafeste öten kuşun sözüne tüküreyim
Kimi yetim ve öksüz, kimi bencil, saygısız
Devranı mert edenin özüne tüküreyim

Mideler doymaz oldu, yürek garip ve bayat
Yiyip istifra eden nesiller doğdu artık
Bet bereket kalmadı, mutfağa döndü hayat
Ocakta pişen aşın tuzuna tüküreyim

Nice haneler gördüm ne gam uğrar ne keder
Tavus kuşu misali şan ve şöhret tasası
Fakir ot çöp kemirir yine fakir şükreder
Dili isyan edenin azına tüküreyim

Bir batıcı nutuğu sardı sarmaşık gibi
Güneşe sırt dönene gölgesinden ne fayda
Duru suya hasretiz, her şey karmaşık gibi
Kim gözü bulandırmış? İzine tüküreyim!

İhanet bir tarafta, kehanet bir tarafta
Kiminin huylandığı kimisine kutsal ruh
Yönümüz ayrı gayrı, kalmışız bir Araf’ta
Nefsinde şirk olanın gizine tüküreyim

Kılığımız pespaye, hitabımız tiz gibi
Dilin gevelediği bir yoz moda ve benlik
Şu öndeki erkekse, arkadaki kız gibi
Ben bu asrın oğluna, kızına tüküreyim

Hangi senfonidir bu ve hangi caz âlemi?
Bir efsuna tutuldu nice civanmert ruhlar
Biri kaçtı kılıçtan, biri kırdı kalemi
Davransana be yiğit, dizine tüküreyim

Nereye gidiştir bu, söyle Derviş, nereye?
Feleğin fenasından kaçılır mı sanırsın?
Sürünü kaybetmişsin, kurtlar inmiş dereye
Mızrabını vur gayrı, sazına tüküreyim