Tükettim zamanla bendeki seni,
Tıpkı tükettiğin gibi beni.
Bitiremedim ama öğrendim;
Acımı ve sevgimi,
Öğrendim gizlemeyi.
Ah! Ne fırtınalar kopuyor içimde,
Ne yangınlar çıkıyor bir bilsen!
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta