Tükettik... Şiiri - Seval Deveciler

Tükettik dostlarım
Nasıl başardık bilmiyorum,
Anlamıyorum…
Yıllara sığdıramamışken dostluğu,
İçimizde tanımlayamışken bu birlikteliği,
Anları beraber boyamışken rengârenk,
Nasıl yenik düştük üç beş kilometreye?
Nasıl sahip çıkamadım bu büyük sevgiye?
Uzaklaşan ellerle birlikte yürekler soğuk buzlara mı bezendi?
Daha yeni başlıyorken biz hayata,
Daha yeni başlıyorken bu dostluğa,
Zamanın acımasızlığına yenik mi düştük?
Bir dostluk tarif etmiştik kendimize,
Dostluğu sadeleştiren, basite indirgeyenlere
Başkaldırarak sahip çıkıyorduk…
Sıradanlaşacak dostluğa isyan ediyorduk!
Daha şimdiden ne kadar kolay pes ettik.
Bunu hak etmiyor bizim dostluğumuz
Yaşanmış anlar bu acıyı kaldıramıyor…
Sizi, her birinizi ömrüme sığdıramadım ben!
Benliğimle sevdim!
Varlımla sevdim!
Veya yokluğumla sevdim!
Dünüm,
Dünümü bugün yapan…
Bugünüm,
Bu günümü yarına hazırlayan…
Yarınım,
Geleceğime umudumu saklayan…
Siz!
Sevgi var, tek var olan! Hala…
Yüreklerimize sığmayan sevgi…
Ama isyansız, karşı koyamayacak kadar pes etmiş,
Sevgi…
Bir türlü sahip çıkamadığım sevgim…

Sizi sevmekten asla vazgeçmicem…!

10 eylül 2008 21:42