Tükettik Şiiri - Süleyman Saylan

TÜKETTİK

Evrene doğduğumuzdan beri
Neyi tüketmedik ki!
Yıllarımız tükettik bir bir;
Çocukluğumuzu tükettik ilkin...
Arasak,
Anılarda bulabilin miyiz bilmem,
Çocukluk aşkımızın ilk heyecanını?
Kaç atardı damarlarımızda kan,
Kaç vururdu yürek kıpırtılarımız?
Tükettik sevdalarımızı,
Sızılarımızı,
Sahte gülücüklerle süslediğimiz
Acılarımızı.
Tadını tatmadığımız sevgilerimizi,
Elini tutmadığımız sevgililerimizi,
Umut bağladığımız umutsuz aşklarımızı
Tükettik.
Hep yaralandık yüreğimizden;
Yaralarımızı tükettik.
Yüreğimizi de...
Sağlığımızı tüketip hastalandık,
Sonra
Hastalıklarımızı tükettik.
Bir de baktık ki;
Tüketmişiz gençliğimizi bile.
Aç kurtlar gibi saldırdık düşlerimize,
Düşlerimizi tükettik.
Tükete tükete anladık sonunda,
Ömrümüzü tüketmişiz...
Ama,
Bir şeyi tüketemedik,
Tüketmeyi.

Süleyman SAYLAN
(Ankara,16.07.1999, Saat: 18.45)