Tükettiğimiz Zaman Şiiri - Yorumlar

Dün akşam canım sıkıldı birden Kendimi sahildeki çay bahçesinde buldum Tek başım bir masada oturuyorken Sessizce kulağıma yan masalardaki muhabbetler takılıyordu Tam karşımda yaşlı amcayla teyze oturuyordu Solumda bir anne ve iki evladı Sağımda iki okul arkadaşı vardı Arkamda oturan iki sevgili vardı Gözlemliyordum farkında olmadan yaşlı amca teyzeye Bu yıl gelemeyeceğini anlatıyor çocuklarının Teyzemin gözleri doluyordu ağlamak istiyor ama sakınıyor gözyaşlarını Hüzünlü bakışlarla Solumda duran anneyse çocuklarının isteklerine yetişmeye çalışıyordu Ne kadar uğraşsa da ikna etmek güçtü bitmiyordu istekleri Eşinin çabasını yorgun düşüşünü paranın kısıtlı olduğunu anlattıkça İstekleri artıyor çocukların bir an sustu ve derinliklere daldı… Sağında duranlara takıldı bir an gözlerim okuldan bıkmış gelecek için planlamalar başlıyordu İçleri içlerine sığmıyordu heyecan peşindeydiler birazda Munzurluk vardı tabi Sonra arkamdaki sevgililer değdi gözüme Tozpembe hayalleri kalmadığını tartışıyorlardı Sanki gülmek için değil ağlamak ağlatmak için bir çaba var gibi Yekten yere sitemler fuzuli kıskançlıklar Vay ona neden baktın buna niye güzel dedin Bir an içimden geçen şuydu ne kadarda bomboş yaşanıyor sevgiler Güçlendirmek yerinde güçsüz kılınıyor Bir dal çiçek yetmez olmuş sevgiye Hâlbuki anlamını ne anlamak mümkün tam anlamıyla Ne anlatabilmek barındırdığı değeri Çocuklar büyüdüklerindeki pişmanlıkları görmekten aciz Yaşlı teyze mekânını bırakmak istemiyor yaban elde ölümü karşılamaktan korkuyor Amcaysa evladına içten içe buruklu masum bir öfke duyuyordu Belliydi gözlerindeki bakışın derinliğinde Bunu görmek ya da hissetmek o kadar güç değildi bakabilmek yetiyordu Ömrünün boşa geçme korkusu vardı o gençlerin düşüncelerinde Ama farkında değildiler ki orda oturdukları anda bile boşa geçiyordu Anne bir an düşünüp kendi küçüklüğüne dönüp çocuklarının yaşına inip Ne kadar haksızlık yaptığını anımsıyordu annesine Ve sessiz kalıp çocuklarının başını okşuyordu Sevgililerse aynı didişmeye devam ediyorlardı ki hesabı isteyip kalkıp sarılarak uzaklaştılar Bir bakmışım ki ben vaktin geçtiğini sanıp saatime baktım ki o kadar hayatı 15 dakika da yaşamışım.. Şükredip halime eve geldim ilk olarak annemin sesini duymak için onu aradım Sonra köydeki arkadaşlarımı bulup onlardan ayrı geçirdiğimiz zamanı paylaşıp Sonra çocuklarımın saçlarını koklayıp sımsıkı sarıldım.. Ve neyi anladım biliyor musun? Hayat. Zaman geçmiyormuş, zamanı boşa tüketiyormuşum…