Tüketme Nefesini Şiiri - Haydar Bibinoğlu

Kış göründü
Dal kırıldı
Nar düştü.
Gün batarken
Yüreğime yâr düştü.
Son durakta
Ciğerime kor düştü.
Çığlık atsan
Duyamam ki sesini
Ağıt yakıp
Tüketme nefesini.

Son mevsimde
Yanma artık nârıma.
Kül olmuşum
Yağmur değmiş harıma.
Gözün yaşı
Düşmesin mezarıma.
Çığlık atsan
Duyamam ki sesini
Ağıt yakıp
Tüketme nefesini.

Hazan geldi
Gazel oldu yaprağım.
Ne kibritim yanar
Ne de ocağım.
Kapısını
Açtı gayri toprağım.
Çığlık atsan
Duyamam ki sesini
Ağıt yakıp
Tüketme nefesini.

Telli turna
Fırtınaya tutulmuş.
Kanatları
Bulutlara çatılmış.
Beden
Artık
Son durağa atılmış
Çığlık atsan
Duyamam ki sesini
Ağıt yakıp
Tüketme nefesini.

Bir yanımda bülbül
Birinde güldür.
Bir yanımda atlas
Birinde tüldür.
Bir yanımda alev
Birinde küldür.
Çığlık atsan
Duyamam ki sesini
Ağıt yakıp
Tüketme nefesini.

Gâh güvercin
Gâhi kartal olmuşum.
Bulut bulut
Yağmur yağmur dolmuşum.
Yıllar geçmiş
Ömür bitmiş
Solmuşum.
Çığlık atsan
Duyamam ki sesini
Ağıt yakıp
Tüketme nefesini.

Yaşam
Meğer
Yarım kalan masalmış.
Ruhum
Deniz sanmış
Derine dalmış.
Vurgun yemiş
Mavi sularda kalmış.
Çığlık atsan
Duyamam ki sesini
Ağıt yakıp
Tüketme nefesini.

Kalp yorulmuş
Günden güne tekliyor.
Ecel
Konuğunu sık sık yokluyor.
Toprak
Kucak açmış
Beni bekliyor.
Çığlık atsan
Duyamam ki sesini
Ağıt yakıp
Tüketme nefesini.

Kar yağıyor
Kürdevan'ın başına
Gün tükendi
Yola çıkma boşuna
Uzanmışım
Bir musalla taşına
Çığlık atsan
Duyamam ki sesini
Ağıt yakıp
Tüketme nefesini.