Tüketen.. Tükenmeyen... Şiiri - Nalan Aksoy

Kaybolmuşların mezarlığında nefes almak
nasıl ürkütürse dirimi
yaşantılar da böyle bir bakıma

kendi kanına yabancı
ve uzak bütün yaralarına
kanatmamak adına;
unutmuş olanı,
yitirmiş sahipliği
ki direnir bulduğu noktanın yalancılığında...

boş gülüşlerin tutsaklığında
‘yok’ olurken anlar
ağlamaklı gözlerle
içine gömülmüş
gizeme sığınmış
yalnızlığa özenmiş
durmuş...
seslerle doğrulmuş
sözlerle dolaşmış
kendiyle erimiş
bitmiş.

bir üretim süreci
tüketen,
tükenmeyen...