Tükenmişlik Sendromu Şiiri - Cemalettin ...

Bilmem nasıl anlatsam, uzunca derin konu
Her konunun içinde, cevapsız kalan soru
Yılgınlık ve bezginlik, iflâs etmiş beş duyu
Kısaca bunun adı, “Tükenmişlik Sendromu”

Zamân zamân insanlar, bir robota dönmüşse
İçindeki ışıklar, ziyân olup sönmüşse
Nice gâm ve kederler, benliğine sinmişse
Kısaca bunun adı, “Tükenmişlik Sendromu”

Olan biten her şeye, ilgisiz kalıyorsa
Hayâttan kopmuş gibi, gözleri dalıyorsa
Kendini bırakıp da, boşluğa salıyorsa
Kısaca bunun adı, “Tükenmişlik Sendromu”

Nice ağır yükleri, boyundan aşırmışsa
Sabrının sınırını, bendinden taşırmışsa
Hem beden hem de rûhu, dengeyi şaşırmışsa
Kısaca bunun adı, “Tükenmişlik Sendromu”

Bir bakarsın asâbi, bir bakarsın mülâyim
Asla ayarı olmaz, her an başlar gerilim
Tutarsızlık diz boyu, akıl olmaz ki kâim
Kısaca bunun adı, “Tükenmişlik Sendromu”.

Tükenince sevgiler, başlar derin buhrânlar
Diller sükût ederken, kalbe vurur isyânlar
Bir hezeyân bir hüsrân, dinmez olur figânlar
Kısaca bunun adı, “Tükenmişlik Sendromu”.