Tükenmişlik sendromu Şiiri - Tunem Tunem

hayat felsefem değişti bu aralar alışkanlıklarım
zor gelir oldu herşey yaptığım şeylerden zevk almaz oldum
mecburiyet olmasa işe bile gidesim yok
spor bile işkence geliyor bu aralar üşengeç oldum

hergün söz vermeme rağmen sigarayı bırakamadım
kafam bir dünya gece işine alışamadım
uykular bölük börçük baş ağrısı yapıyor
tükenmişlik sendromu ruhumu tüketiyor

dostum diyeceğim kimsem yok etrafımda
derdimi dinleyecek kula hasret kaldım
bedenim çok yorgun düştü değilim hasta
bir garip ruh halim eriyorum her nefeste

dokunsan yıkılırım üstüne kalkmaya mecalim yok
bende bir insanım nihayet mucizevi güçlerim yok
dibi görmeden zirvenin tadı çıkmaz bilirim
elbet atlatırım bunuda endişeye mahal yok