Bir nehir canlanır gözlerimde
Suları göz bebeklerimde pınar olur
Solgun umutlar tükenir sözlerimde
Yürek acılarım ateşlerle kavrulur
Bir tren düdüğü anılara yelken açar
Bir ayrılık, bir kır manzarası kaybolur
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Orhan bey tükenmişliği öyle içten anlatmışsınız ki...yürek acıları,anılar,ayrılık,bilinmezlik ve tükeniş...hepsi birbirine içine geçen duygu yansımları...bunu yaparken kimi zaman kırlangıç kuşunu / kimi zaman kır manzarasını/kimi zaman tren düdüğünün sesini ustalıkla mısralarda gezdirmişsiniz...tebrikler...selam,saygı ve sevgilerimle...
tatmak gibi, özümseyerek...ruha değer katan her yönü...
kelimeler düşüncelere yol açar, bilinmezlikler/ tükenmişlikler hayat izleri..
kutlarım Orhan Bey...selamlar...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta