Yalnızlığımın gölgesinde kalıyordum,
Tüm insanlar hayatımdan bir bir giderken.
Hayal dahi kuramıyordum artık,
En ufak umut ışığı bile yokken hayatımda.
Sessizliğe doğru sürükleniyordum,
Etrafımdaki papatyalar bir bir solarken.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta