Lastiği patlamış bir kamyon gibi sektirerek yaşamaya çalışıyoruz,hangi kapı senin,hangi kapı benim diye ayırt etmeden.Bir düzensizlik psikolojisi içeridinde hepimiz birbirimize bakarak ama birbirimizi görmeden yaşıyoruz.
Öyle bir derinlik ki bu bizim içimizdeki,hergün
Yaşama enerjimize sekte vurarak ve hergün bir kar yumağı gibi birbirine sıkı sıkı sarılarak daha da büyüyor.
Dünü bugününü tutmayan mızıkçı çocuklar gibi efhamlı halimizi yanımızdan hiç ayırmadan hergün psikolojik damarlarımızın bütün fayları birbiri ardına kırılıyor.
Bu içine sığındığımız beden denilen vucudumuz devamlı titreme nöbetleri geçiriyor.Acaba bir doktor baksa bize içimizdeki kırılan fayları düzeltebilir mi?Diye düşünüyorum.Ama hiç ümidim yok şimdi bu tür gereksiz yordamalardan.
Adettendir,seven vurulur
Sevilenindir gurur
Sevgi dolu dizgin
Sevgi içten
Sevgi savunmasız