Yazmakla tükenmiş
Bir cümlenin merhametine sığınan
Kesik kesik anılardan çiziyorum şimdi
Ele avuca sığmayan sohbetleri geçerek
Dönüşü olmayan günlerden ağlantı yapıyorum
Ya ben gidiyorum
Ya bensizliğim kalıyor
İstanbul bandıralı bir sessizlikten el sallıyorum
Çatık gri fırtınalar küsüyor
Ben gidiyorum
Ayrılırken bir sensizlik alıyorum yanıma
Ve bir sen bırakıyorum
Sonrasını ne ben bilebilirim
Ne de baharı beklerken tükenen güz
Zaten değil midir umutlara yaslanmış
Kısa devre bir matem ömrümüz…
18 haziran 2004
Burak TarıkKayıt Tarihi : 19.7.2007 15:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!