Tükenmez Kalem Şiiri - Akın Korkmaz

Tükenmeyen kalem mi olurmuş canım
Kalem dediğin şey bal gibi tükenir
Ha mürekkep ha üç beş damla kanım
Kalemi bir tarafa bırakın, ben tükendim
Ben ki kaç tükenmez kalem eskittim
Bembeyaz sayfalara savaş açtım
Koşup durdum fikrimin peşine
Akıl almaz işlere aklımı taktım
Öylesine paraladım ki kendimi
Son kibrit çöpünü bile yaktım
Ateşimle yanan mumları erittim
Öyle kolay mı canım
Ben koca bir ömür tükettim

Kaç kadını sevdimse hayatta
Kaybettiklerim de o kadar olmalı
Başını okşadığım çocuklarsa
Şimdi kim bilir neredeler
Büyümüş çoktan o en küçük olanı

Bilmem kaç geceyi sabah ettim
Gözümün önünde uçuştu rakamlar
Takvimlerden kaç yaprak eksilttim
Dostlarım mı çoktu hayatta
Yoksa dost sandıklarım mı?
Bak orasını hiç bilemedim
Düşmana hiç ihtiyacım olmadı
Olsa ben ona da acırdım ya
Zavallı adam ceplerimi yoklardı
Olsa olsa biraz hüzün çıkardı