Tükenmez Kalem Şiiri - Yaşar Şentürk

İçini dökmek istersin,
Boş sayfalara,
Kağıtlar dolusu...
Ama, bu kez onu yazmamak için
Söz verirsin önce kendine.
Boş bir sayfa alırsın eline,
Beyaz
Bembeyaz,
Tıpkı onu, içinde görmek istediğin
Gelinlik gibi...
Sonra hemen dimağına düşer o.
Evlenecektik dersin,
Mutlu olacaktık...
Dikkatini başka yöne çekmek istersin,
Ama, nafile,
Bir kere kurulmustur artık aklına...
Gözlerin dalar o bembeyaz kağıda,
Dudakların kurur,
'Hayır' demek istersin, 'hatırlamayacağım'
Dilin düğümlenir,
Yutkunmak istersin
Geçsin, bitsin artık dersin
Ama ne çare!
Çünkü, boş bir sayfadan
Çok daha fazlasını görürsün o sayfada...
Prensesler gibidir beyazların içinde,
Tenini hatırlarsın,
Yüzünü,
Buğulu gözlerini,
Derin ve anlamlı bakışlarını,
Sonra gülüşü gelir aklına,
Aklını başından,
Seni senden alan gülüşü,
Birden burkuluverir yüreğin...
Ama, pes etmezsin,
Unutma, bu defa onu yazmayacaksın...
Sonra bir kalem alırsın eline,
Ama o bile seni hatırlatıyor yüreğime
Yok artık deme sevgili!
Bilir misin tükenmez kalemi?
Tıpkı, bizim sevdamız için de
Dedikleri gibi...
Hatırlar mısın?
Bu sevda hiç tükenmez demişlerdi sevgili.
Peki ya sen,
Sen hiç gördün mü tükenmeyen kalemi?
Bizde tükendik sevgili...
Seni düşündükçe, ellerim titriyor yine
Ansızın, ''o gitti'' diye başlıyorum yine,
''O, gitti...''
Kendimi toparlamak istiyorum,
Elim silgiye uzanıyor bu kez...
Ve yine sen düşüyorsun aklıma...
Çünkü ben;
En çok da silgiye benzetiyorum seni...
Çocukluğumdan beri
Hiç sonunu getiremediğim
Ya kendi hatalarımdan kaybettiğim
Ya da sahip çıkamayıp yıllarca çaldırdığım
Elimden kaptırdığım,
Ardından bi'çare ağladığım...
Derken gözyaşlarım düşüyor o bembeyaz kağıda,
Gidişin geliyor aklıma...
Artık o eski berraklığını, eski temizliğini kaybetmişti o beyaz sayfa
Tıpkı bizim sevdamız gibi sevgili...
Hiç ummadığın dipsiz bir kuyunun
Tam da ortasınta buluyorum kendimi...
Bilirsin,
Ne kadar haykırsan,
Feryad etsen,
Kimse duymayacaktır sesini...
Çünkü bilirsin ki,
Giden dönmüyordu geri...