Konuşuruz bazen tükenmez kalemin ucundan tutunca...
Biliriz ki tükenmez kalem çare olur tükenmeyen acılarımıza, sevinçlerimize, hırslarımıza, öfkelerimize; öyle ki beyaz yaprakları olan defterler kirlenir duygularımızla...
En sevdiğimiz renkler bulaşır ak kağıtlara; bazen siyah, bazen mavi, bazen kırmızı...
Ve boşalırız gözlerimizden akıttığımız damlaların verdiği haz gibi...
En temiz sayfasında kirletiriz hayatı ödünç aldığımız...
Ve en derin yerinde boğuluruz tükenmez kalemin mürekkebinin...
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta