Tükenmez Hazine Şiiri - Mecit Aktürk

Menbâı gönülde, sahte değilse
Kalplere uzanan izdir tebessüm
İnsan kıymetini bir bilebilse
"Sihirli bir değnek", gizdir tebessüm

Bitmez bu âlemin hiç kıyl-u kâli
Dert, keder olacak; dünyanın hâli!
Kerem'in gözünde Aslı misali
Rakseden bir güzel kızdır tebessüm

Kasvet sînesini sardığı günde
İnsan ışık arar baktığı yönde
Sevgisiz kalıp da üşüyen tende
Zemheri ayında yazdır tebessüm

"Somurtan sîmâlar onmaz vakıa"
Derlerse doğrudur, sanmayın şaka
Zengin çehrelerde nakit sadaka
"Ahsen-i takvim"den cüzdür tebessüm

Çehreyi süsleyen onlarca türü
Sevginin, neşenin hoş tezahürü
Vardığı gönüle vurunca mührü
Tadına doyulmaz hazdır tebessüm

Gâh eşek üstünde Nasrettin Hoca
Gâh "Pamuk Prenses ve Yedi Cüce"
Bazen Fadime’ye kaş çatan koca;
Temel’dir...Tursun’dur... Lâz’dır tebessüm.

Mecnûn’a sorsalar hazırdır âhı
Der ki; aşıkların nedir günâhı?
Leylâ’sız garibin dilde segâhı
Gönlünde sızıdır; nazdır tebessüm

Küslüğü bitiren, kini eriten
Şeytanı elinin tersiyle iten
Düşmanlık güdeni kolay eğiten
Dostluğa davetkâr gözdür tebessüm.

Hoş bakan sözünü yıkamaz kirde
Akleden yol bulur müsbet fikirde
Secdede... duada... dilde zikirde
Allah’a şükürü arzdır tebessüm

En mümtaz örneğin Resûl’ün, Nebî’n
Sanma ki zamanla boşalır cebin
Sundukça çoğalır... birken olur bin
Tükenmez hazine... sözdür tebessüm.