Tükenmez Bir Can Şiiri - Tuba Gürdere

Can katabildiğinde öğrenirsin varlığın değerini ve kendinden yaşam katabilmenin yaşamaktan daha değerliliğini. Kelimelere öyle can katmali ki varlığımız içinden can bulsun. İnsan daima kalbinin duyuşuna aittir. Binlerce kapı vardır bilinmezliğe, birini açabilirsin ancak. Birinden geçebilirsin kendinden kendine geçebilmek için. Vardığın yer vardığından öte varlığındır. Varolabildiğin herşeyin başıdır sensindir. Bir tek varlığın ve vardıklarından daima varolabileceğindir kalbinin içinde. Can katarsın bir an olur belki dağılır can kattıkların. Sözsüz bir duyuştur ilkin öz. Özümsersin gülümsersin. Bakışınla herşey canlanır. En masum yalnızlığındır ulaştığın.Ve kendi canından kalabalıklaştırdıkların. Yaşam için, bir dokunuş. Kendinin yalnızlığında ise canının en gerçek yaşamı olduğudur. O sessizlikte duyulmazmıydı yüreğin sesi? Sonra duyuş, sonra can, sonrası yaşam. Sözlere öz katar gibi, özünden eksilmeden daha çoğaltarak ve sözlerden bütünlenmek en özel duyuştu. Özüne bir çok söz katmaktan çok, sözlere öz katabilmekti en derin yaşamak.