TÜKENMEYEN UMUT
Devrilmiş kadehler gibiydik,
Hüzünler de anladı yalnızız.
Her an buruktu yağmurun sesi,
Yürek seslerinde hissettik.
Hüzün yağardı her akşam,
Yufka yürekler yanık kokar.
Hasret kucaklardı bizi sadece,
Uzun yollar vardı sevgiliye,
Tenha köşelerde bir gariptik,
Üşüdü yürekler hasret birbirine,
Sevda dokundu yalnızlığımıza,
Korkular inmeydi sevgimize.
Bir akşam ulaştım kafdağına,
Gün doğmaz Nars ve Nurs’ a.
Alevlenir yürekler durmadan,
Yıldızlar sönse sönmeyecek.
Alamaz benden canı kimse,
Yazgıda ayrılık ölümden öte,
İlkin adımızı yazdım üst üste,
Tükenmeyen umutlar içinde.
03.03.2002 15:47
Sinan OğuzhanKayıt Tarihi : 10.2.2007 00:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!