Tükenmeyen Şiiri - Boran İsmail Yıldız

Yine uykusuz  geçen bir gecenin yorgunluğu var üzerimde,
Bilmem kaç bahar kadar uzaktasın ?
Ezberimde tekrarlamaktan sıkılmadığım adın.
Şimdi olmayışın var,
Kör olası.
Ha bir de uykusuzluğum !
Yok olası.

Şimdi son nefesine kadar asılıyorum sigaramın,
İçmesini de beceremiyorum,
Görsen hıçkırıklar nasılda yankılanıyor dört duvar arasında.
Ve sonra ben haddimi aşıp bırakıyorum,
Uykusuzluğumu da,
Yorgunluğu mu da.
Ama bırakamadım bir türlü,
Sen'i
Senli bir gecenin seyrini,
Ve senden geriye kalmış hayalleri Kendini kandırdığı kadar üzülürmüş insan. Kendimi kandırmak bir yana, kendime bir şeylerin izahını yapmayı da bir kenara bırakarak; anı kıymetlendirmeyi öğreniyorum. Soluyarak, beşerinin haricinde kalan ne varsa ve nem varsa. Bunlardan biridir, çiçek. Elim ayağım yüzüm gözüm ve izlerimde bezendiğim, öylesineliğine özendiğim çiçek