Tükenmeyen Şiiri - Bahattin Tonbul

En son bıraktığın evimizde duruyorum hala
Seni özlüyorum
Şiirler yazıyorum arkandan
Ölümsüzleştirmek için de aşkımızı
Gönüllere kazıyorum
Çığlık çığlığa haykırıyorum
Ben deliler gibi sevdim
Hala da seviyorum
Onsuzluğun verdiği acıyla titriyorum
Gönlümde küçük de olsa bir ışık yanıyor
O an susuyorum
Usul usul yürüyorum kaldırımlarda
Bilmedim bir ses bana uyan diyor
Karanlıklarda
Göremiyorum sokak lambaları kırılmış
Sanki

Gözümden akan damla
Yanağımdan düşerek çatlak dudaklarıma
Acı veriyor
Hasret bıraktığın o günü düşünüyorum
Suçluluk hissediyorum o zaman
Nasıl sıkı sıkıya sarılıp da tutamadım diye
Neden el ele tutup birlikte gitmedim diye
Ruhumdaki özlemlerimin habercisi
Gölge gibi iz bırakmadan arkamdan geliyor
Her şeyi atıvermiş yer yüzüne
Öfkeyi şiddeti çileyi hatta üzüntüyü
Terk edince
Yok olmayan sevgi durur hala
Sevdiğini saklar
Tükenmeyen yüreğinde
Bahattin Tonbul
12.11.2010