Atatürk Sevgisi Şiiri - Niyazi Çetin

Selçuklu'da bayraklaşan Türklükten
Osmanlılar çabucak vazgeçmişken
O büyük Türk'tü bu ruhu dirilten;
"Türk'üm" diyen ATATÜRK'ü sevmez mi?!

Çocukluktan özgürlüğe yanıktı,
Çanakkale mertliğine tanıktı,
Bağımsızlık ateşini o yaktı;
Nasıl olur da sevilmez ATATÜRK?!

Yakınları bile "manda" isterken,
"Emperyalistlere diş geçmez" derken
Oydu "Ya istiklal, ya ölüm" diyen;
Nasıl olur da övülmez ATATÜRK?!

Tutsaklığın zincirini kıran kim,
Ulusal bir ekonomi kuran kim,
"Laik devlet" damgasını vuran kim;
Sayılmaz mı, sevilmez mi ATATÜRK?!

Cinayet saydı gereksiz savaşı,
Gerekince düz etti dağı taşı,
Kartal gibi doruklardaydı başı;
Sevilmez mi böyle yiğit bir asker?!

Koca yurdu demir ağla ören o,
Düşmanından bile saygı gören o,
Tutsak uluslara yol gösteren o;
Kendi halkı neden sevmesin onu?!

Olsa idi diktatörlük hevesi
Savaşırken kurar mıydı meclisi?
Gelmedi dünyaya onun gibisi;
Utanmalı ATATÜRK'ü sevmeyen.

Sen, ey onun heykeline saldıran,
Al değil de yeşil bayrak kaldıran,
Odur seni kölelikten kurtaran;
Şeyhe değil, yüreğine sor onu!..

Sen, ey onu düşman belleyen kadın,
O olmasa anılır mıydı adın?
Kafesinde hapsolurdu feryadın!
Aç gönlünü, bak derine, gör onu!..

Ey Türk genci; bak, ne durumda vatan,
Yalvarıyor sana kefensiz yatan,
Söyle, en çok kime güvendi ATA'n?
Yetmedi mi sıktığın, artık göster dişini!

Kendine gel ey büyük Türk Ulusu,
Dört yanına kurmuşlar tam kırk pusu;
Ya ATATÜRK, ya da ölüm korkusu
"Varlık - yokluk" seçimini yap artık! ..

09 / 11 / 2016