Tükenmeli Sukunetim Şiiri - Melahat Kırt ...

gitmeli içimden durgun denizim
inan ki bitmeli bu sukunetim
yoksa; telafisi olmayacak hiçbir gün doğuşunun
yaşamak denen şey kesmeyecek yolumu
grilerin tonları arasında tükendi hınzırlığım inadım
her adımda bir ton koyu griye bulandım
elim ayağım gri revan içinde
söyle! ister misin paramparça dağılmamı?
dünya üzerindeki her şey
bir birine tutuna tutuna bir olmaya çalışırken
katran sarısı,zifiri karanlık
hicran ayazında üşüdü morumtrak parmaklarım
durgun denizlerimde can çekişti durdu çığlıklarım
kanlı dişlerini göstermiş bir köpek balığının
ölümtrak nefesinde mahkum yaşamım
dülger balığından daha ürkütücüdür şaşkınlığım
gitmeli içimden durgun denizim
inan ki bitmeli yoksa dirhem dirhem tükeneceğim
ve duyulmayacak sessizliğim
yoksa hiçbir zaman körelmeyecek ateşim
ve hiçbir oksijen atomunu hissedemeyeceğim
ne olur hor görme bulutlarla oynamamı
çok geç tanıştım çocukluğumla
sukunetimin dibini boylamıştı
ve her yerine tükenmişlik yapışmıştı
çektim onu sessizliğin dibinden
çaldım onu bir gece masalın birinden
gitmeli içimden durgun denizim
inan ki bitmeli bu sukunetim

çayın acı tadını bilmez misin?
ben de silinmiş acı bir izim
ne kadar acımtrak haldeyim anla
içimde kaç dağ patlattım
kaç nehir taştı
bilemezsin ne aşınımlar yaşadım
törpülendim biriktim sürüklendim,
zaman
en zehirli yelkovan ve akrebini
yıllar yılı damarlarımdam geçirdi
sukunetim ile temizledim
grirevan hallerimi
inzivaya çekilmiş duygularımı da alıp
suskunluğumun tepesine çökmüş beklemedeyim
sana el uzatamıyorum git!
çünkü eğer sen gitmezsen
gitmeyecek derinliğim
yine içime bir yerlerden sızacak
yine her ay buluşmasında
yeni gelgitlerle içime doluşacak
sana baktıkça hiçbir zaman
buğday sarısını öğrenemeyeceğim
deniz mavisinden mahrum olacak
renk bilgilerim
topla içimden saçlarını ve kendini
gitmeli içimden durgun denizim
inan tükenmelisin
tükenmeli sukunetim