Tükenmek Şiiri - İsmail Özabacı

Tükenmek hiçe saymaktı hayatı
Boş vermekti, oluruna bırakmaktı
Üzerini örtmekti tükenmek
Küllenmiş bir aşkın
Üşüyen yanlarına su serpmekti

Tükenmek
Tanıdık yüzlerde bulabildiğin tebessümü
Kaybetmekti en sevdiğini
Günden güne erimekti
Anlamsızlığın diğer adıydı tükenmek bu kentte

Tükenmek
Takvim yapraklarının ifade ettiği eski aşktı
Günlerin, ayların, saatlerin boş vermişliğiydi
Unutmaya çalışmaktı tükenmek seni

Sonra uyanmaktı, saçlarının kokusuyla
Başın göğsümde uyanmaktı bir nisan sabahına
Tükenmek
Hiç olamayacak bir rüyaya dalmaktı